Produkt uboczny czy odpad?
Od 29 sierpnia 2018 r. obowiązuje nowelizacja ustawy Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o odpadach, która wprowadziła zmiany w zakresie uznawania przedmiotu za produkt uboczny.Zgodnie z wcześniej obowiązującą ustawą o odpadach uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następowało, jeżeli marszałek województwa w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny nie wyraził sprzeciwu, w drodze decyzji. W nowych przepisach zaproponowane zostały m.in. zmiany dotyczące uznania przedmiotu za produkt uboczny oraz możliwości nakładania przez organ na prowadzących instalację obowiązków pomiarowych w szerszym zakresie niż było to dotychczas. Jak teraz wygląda cała procedura? Tego dowiesz się z poniższego artykułu.
Poznaj obowiązki hodowcy drobiu!
Zakłady przemysłowe zajmujące się na dużą skalę hodowlą drobiu negatywnie oddziałują na środowisko. Przedsiębiorca, który planuje budowę zakładu zajmującego się tego typu hodowlą jest zobowiązany do uzyskania decyzji, pozwoleń, zezwoleń bądź zgłoszeń w zależności od wielkości przedsięwzięcia (tzn. od maksymalnej liczby drobiu) już na etapie planowania i budowy zakładu. Z artykułu dowiesz się: czy musisz opracować raport oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, które dokumenty są niezbędne, by rozpocząć tego typu inwestycję, jakie warunki musisz spełnić by wybudować fermę drobiu, czy Twoja hodowla jest duża.
Poznaj najważniejsze nowelizacje przepisów w zakresie ochrony środowiska
W okresie od czerwca do września 2018 r. wprowadzono i zaprojektowano wiele nowych przepisów prawnych dotyczących ochrony środowiska. Są one zawarte w uchwalonych przez sejm i podpisanych przez Prezydenta ustawach. W sejmie znajdują się również projekty jeszcze nie uchwalonych aktów prawnych, których treść może mieć wpływ zarówno na społeczny jaki i gospodarczy wymiar zasad przyszłego funkcjonowania przedsiębiorców i administracji publicznej oraz wszystkich obywateli. W poniższym artykule znajdziesz przepisy dotyczące m.in.: biokomponentów i biopaliw ciekłych, odnawialnych źródeł energii, prawa łowieckiego, odpadów, inspekcji ochrony środowiska.
Pomiary emisji na stanowisku pracy – czy można je wykorzystać we wniosku o pozwolenie na emisję?
Część firm na rynku dysponuje pomiarami środowiska pracy w zakresie emisji zanieczyszczeń do powietrza wykonanymi przez Sanepid, dotyczącymi dopuszczalnych wielkości emisji określonych w rozporządzeniu ministra rodziny, pracy i polityki społecznej z 12 czerwca 2018 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. z 2018 r. poz. 1286).Wielkość emisji zanieczyszczeń wprowadzanych do środowiska naturalnego za pomocą źródeł zorganizowanych, tj. kominów, otworów wentylacyjnych, kanałów, wyznaczana jest z kolei zgodnie z rozporządzeniem ministra środowiska z 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz.U. z 2010 r. nr 16, poz. 87).Czy pomiary emisji na stanowisku pracy mogą być wykorzystywane do obliczeń rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu, które są niezbędne do wniosku o wydanie pozwolenia na emisję gazów i pyłów?
Dowiedz się, kiedy możesz zostać obciążony karą biegnącą
Administracyjne kary pieniężne wymierza wojewódzki inspektor ochrony środowiska, w drodze decyzji. Kary biegnące wymierzane są m.in. za przekroczenie ilości lub rodzaju gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza określonych w pozwoleniu zintegrowanym lub pozwoleniu na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza bądź przekroczenie wartości określonych w decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu lub pozwoleniu zintegrowanym. Z artykułu dowiesz się m.in.: Kiedy wymierzana jest kara biegnąca, Na jakiej podstawie wyliczana jest jej wysokość, W jakich przypadkach wysokość ta może ulec zmianie, Na czym polegają pomiary ciągłe.
Czy konserwacja instalacji wodno-kanalizacyjnych należy do obowiązków pracodawcy?
Pracodawca ponosi odpowiedzialność za szkodę doznaną przez pracownika wskutek wypadku przy pracy, gdy można uznać, że do zdarzenia doszło w wyniku niedopełnienia ciążących na pracodawcy obowiązków, np. w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy – orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 21 września 1997 r., sygn. akt I PK 272/16. Pracodawca nie dochował należytej staranności przy wyposażeniu pracownika we właściwe obuwie, a także nie powiadomił służb technicznych o stanie instalacji wodno-kanalizacyjnej – nie dopełnił zatem obowiązków z art. 207 § 1 i 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: kp). Przytoczone powyżej orzeczenie jest jednym z przykładów na to, że na pracodawcy ciąży wiele obowiązków związanych z zagwarantowaniem pracownikom odpowiednich warunków pracy, także w zakresie drożnych instalacji sanitarnych. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, koniecznie przeczytaj poniższy artykuł.
